Hmm.. Długo mnie tu nie było, wiem. Ostatnimi czasy dzieje się dużo, a zarazem nic, co można by jakoś ciekawie opisać. Dzisiaj napiszę o uczuciach, które od dłuższego czasu we mnie siedzą i po prostu muszę o nich napisać.
Czujecie czasami zżerający od środka ból, który wmawia wam, że jesteście nikomu do niczego niepotrzebni? Jesteście beznadziejni, nie potraficie nikomu pomóc, mimo, że staracie się (według was) ze wszystkich sił, aby cokolwiek wyszło?
Dokładnie tak, to dzieje się ze mną. Jeszcze parę tygodni temu zdarzało się to sporadycznie, teraz niestety częstotliwość występowania tego zjawiska jest coraz większa. To potrafi dziać się nawet codziennie...
Jak to wygląda? Typowa depresja, wracam ze szkoły, odkładam buty, wchodzę do pokoju, zamykam się w nim, rzucam plecak na podłogę, kurtkę przewieszam przez ramę od łóżka. Jeśli mama jest w pokoju obok, powiem ciche "hej"... Włączam komputer i małą lampkę na biurku. Lubię siedzieć w półmroku, może po postu tego potrzebuję, nie wiem. Z godziny na godzinę coraz bardziej wciągam się w wir gier online-tylko tam czuję się bezpieczna. Czasami napisze do mnie jakaś koleżanka lub kolega. Zazwyczaj rozmowa nie ciągie się długo, więc wracam do gry. Dopiero późnym wieczorem orientuję się, że nie odrobiłam lekcji i nie przygotowałam się na kolejny dzień szkoły. Zaczyna ogarniać mnie stres, płaczę, bo zdaję sobie sprawę z tego, jak bardzo jestem beznadziejna, skoro nie mogę dotrzymać mojego jedynego obowiązku, jakim jest szkoła. Koniec końców robię to wszystko "na szybko" i zmęczona kładę się spać, by za niecałe 6 godzin wstać i rozpocząć kolejny dzień udręki...
Zdaję sobie sprawę z tego, że ludzie radzą sobie beze mnie równie dobrze, a nawet lepiej. Po co iść ze znajomymi do kina, skoro w swoim towarzystwie dobrze się bawią? Nie ma różnicy, czy będę z nimi, czy nie. Projekty szkolne? Zawsze radzą sobie beze mnie, bo pracuję od wszystkich wolniej. Wniosek? Po prostu jestem tu niepotrzebna. Ludzie nie widzą, gdy jestem, to nie zauważą, gdy mnie nie będzie.
//DarkSoul
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz